حالا بگيد ايران اين وسط چي رو فهميده و چي رو نه؟
مگه غير از اينه كه بايد چند بعدي نگاه كرد؟
من ميگم هركس بايد به فكر منافع كشور خودش باشه. مگه اين نيست كه در روابط بين الملل نه دوست دائمي ست نه دشمن دائمي. ميدونم كه آمريكا اين رو ميدونه، مثلاً الان ميدونه كه دوستي با ايران براش ارزشمندتر از دشمني ست، جالب اينكه اين دوستي براي ايران هم ميتونه منافع زيادي رو در بر داشته باشه...
حرف زياده...
راستي چرا نمي‏نويسيد؟ فكر ميكردم با اين مطلب قبل عيد و آغاز سال تحويل با تبريك اوباما و باقي جريانات و انتخابات، بيشتر بنويسيد.
به هرجهت منتظريم!

سلام بر شما! از نيم? اسفند: در بزرگداشتِ مطالعات!